Momčilo Macanović

Kritika

Na njegovim studiozno islikanim platnima treperi južna svjetlost ublažena perfekcijom koja saocira “holandske male majstore i postupke Holbajna i Direra. Svjetlost i sjena, smišljeno interpretirane, struktuiraju metafiziku dimenzija na mojim platnima”, kaže slikar. Međutim, ono po čemu njegov izraz podsjeća na likovni jezik starih majstora, jednog Van Ajka na primjer, jeste odmjerenost i preciznost u postavljanju svih elemenata slike i minucioznost u obradi detalja. On zapravo na sjajan, klasičan način slika savremene prizore dekirikovski neutrališući akciju lica, pretvarajući ih samo u elemente slike. Takav način slikanja traži i tehnički i zanatski veliko umijeće. Slikarstvo Momčila Macanovića je rezime dobrog poznavanja istorije umjetnosti, korišćenja iskustva iz skulpturnog građenja lika, intorevertnih reminidcencija na zbivanja u sadašnjosti, utvrđivanje vertikalnih veza u emotivnoj i realnoj organizaciji života. On je jedan od onih koji na svoj način traže istinu o životu i saopštavaju nam ono što su našli, sa nešto romantike, nostalgičnog bola, diskretne emocije i mnogo vještine.

                                                                                                                       Olga Petrović